Vlaanderen zal de rekening moeten betalen

De N-VA stelt vast dat, in tegenstelling tot de soms lyrische communicatie in een aantal media, uit een nuchtere analyse van de feiten blijkt dat er aan geen enkele eis van de CD&V tegemoetgekomen is door de Franstaligen:

1. De nota is niet grondig herschreven, noch het communautaire noch het sociaal-economische of budgettaire luik. Dit was nochtans een expliciete eis van Kris Peeters. Hiermee aanvaardt de CD&V de nota van Elio Di Rupo als onderhandelingsbasis, een nota die op alle vlakken nog veel slechter is dan de nota van Vande Lanotte, die de CD&V in januari nog categoriek weigerde.
    
2. Voor de splitsing van BHV zijn het de wetsvoorstellen van Di Rupo en niet die van Beke die de basis voor onderhandelingen vormen. En deze ontnemen Vlaanderen zijn voogdij over de zes faciliteitengemeenten.
    
3. De 4 toegevingen die CD&V verwijderd wilde zien, blijven integraal van de nota Di Rupo deel uitmaken en worden dus niet geschrapt. CD&V wordt zelfs belachelijk gemaakt door cdH en MR-FDF, die publiek benadrukken dat ze te allen tijde nog extra amendementen kunnen indienen, tot en met zelfs de uitbreiding van Brussel.
    
4. Er wordt niet eerst over BHV alleen onderhandeld. De splitsing van BHV wordt gelijktijdig onderhandeld met de staatshervorming en de financieringswet, waardoor de Franstaligen alles aan alles kunnen koppelen. Dit is overigens precies dezelfde methode als degene die we nu al 400 dagen volgen, dus ook hier is niets veranderd. Het is overigens bizar dat de partijen die ons heel die tijd scherp verweten dat er parallel ook over het sociaal-economische moest gesproken worden, vandaag zelf mee in die methode stappen. Plots lijkt de crisis geen argument meer te zijn, begrijpe wie kan.

Het is verbijsterend dat intussen CD&V en ook Open Vld zedig zwijgen over de "lawine van belastingverhogingen" die op de middenklasse en de ondernemingen afkomt. Meent men werkelijk dat men de nota van Elio Di Rupo nog zal kunnen ombuigen op dit vlak? Voor de N-VA gaf de sociaal-economische visie van de PS de doorslag om krachtig neen te zeggen aan de nota van Elio Di Rupo. Voor de andere Vlaamse partijen lijkt het echter van geen belang.

Open Vld heeft niet eens gesparteld op weg naar de slachtbank. CD&V deed dat wel, maar heeft uiteindelijk alles prijs gegeven. Er is eigenlijk maar één ding veranderd: CD&V heeft de N-VA los gelaten. De Franstaligen en hun media beseffen maar al te goed dat ze daarmee de hoofdprijs afgeschoten hebben. Gratis dan nog, in ruil voor geen enkele toegeving. Voor CD&V is er geen weg terug meer mogelijk: immers, als CD&V de onderhandelingstafel nu nog zou willen verlaten, dan moet ze toegeven dat de N-VA over de ganse lijn gelijk had. Bijgevolg zal CD&V – en met hen alle andere Vlaamse partijen – de komende weken en maanden niet anders kunnen dan node aanvaarden wat de Franstaligen hen willen toestaan. CD&V staat met de billen bloot en nu zullen ze er nog heel wat kletsen op krijgen de komende weken. De eerste verklaringen van cdH en MR-FDF spreken boekdelen.

Wat de N-VA ook enorm verbaast, is de houding van het Paleis. Nog geen twee dagen geleden schreeuwde de koning in een mooi een-tweetje met Elio Di Rupo moord en brand: er moest dringend een nieuwe regering komen, want het land stond op instorten en de financiële markten lagen op de loer! Nu CD&V definitief aan boord is, zal er lange tijd niet over het sociaal-economische gesproken worden én mogen de heren en dames politici plots allemaal 3 weken met vakantie. Zo erg is de toestand blijkbaar niet. Blijkbaar wilde het paleis de Vlamingen, en de CD&V in het bijzonder, enkel de stuipen op het lijf jagen. De PS zal tevreden zijn.